Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych diagnostyka boreliozy winna przebiegać dwuetapowo. W pierwszym etapie należy wykonać test immunoenzymatyczny (ELISA) w klasie IgM i IgG a otrzymane wyniki wątpliwe lub dodatnie należy potwierdzić testem potwierdzenia tzw. Western Blot
Obecność przeciwciał klasy IgM możemy wykryć w 4 tygodniu choroby. Przeciwciała te mogą utrzymywać się na wysokim poziomie nawet przez wiele lat, niezależnie od leczenia. Obecność przeciwciał klasy IgG sugeruje późne stadium boreliozy. Dodatnie wyniki testów oraz objawy kliniczne pacjenta pozwalają na rozpoznanie boreliozy .
Ze względu na dużą różnorodność antygenową krętków Borrelia pojawiają się niekiedy trudności związane z diagnostyką laboratoryjną boreliozy.
U pacjenta, u którego stwierdza się wynik dodatni w teście ELISA, a test potwierdzenia Western Blot z pełnym ekstraktem komórkowym daje wynik negatywny, należy rozważyć wykonanie testu potwierdzenia zawierającego w swoim składzie syntetyzowane antygeny rekombinowane (RN-AT). Test ten jest bardziej czuły niż klasyczny test Western Blot z pełnym ekstraktem komórkowym jako antygenem. Rekombinowane testy zawierają antygeny 4 genogatunków Borrelia:
- Borrelia afzelii
- Borrelia burgdorferi
- Borrelia garinii
- Borrelia spielmanii
Należy jednak pamiętać, że interpretacja wyników badań serologicznych powinna być powiązana z objawami klinicznymi zgłaszanymi przez pacjenta lekarzowi.
Nowy test LYME TRACE
Stwierdzenie u pacjenta zakażenia krętkami Borrelia na postawie w/w badań oraz współistniejące objawy kliniczne są wskazaniem do antybiotykoterapii. Do tej pory nie było testu służącego do oceny skuteczności zastosowanej terapii. Najnowsze odkrycia wydają się być bardzo pomocne w ocenie dynamiki zakażenia. Opracowany został nowy test do ilościowego oznaczania przeciwciał do konkretnego, pojedynczego antygenu VlsE. Przeciwciała te produkowane są przez układ immunologiczny człowieka w odpowiedzi na zakażenie, a po zastosowaniu leczenia, ich poziom szybko się obniża. Proponowana strategia zastosowania testu do oceny poziomu anty-VlsE :
1. Oznaczenie poziomu przeciwciał anty-VlsE przed wdrożeniem antybiotykoterapii (po wykonaniu diagnostyki zgodnej z obowiązującymi standardami)
2. Oznaczenie poziomu przeciwciał anty-VlsE 6 m-cy po leczeniu
3. Oznaczenie poziomu przeciwciał anty-VlsE 12 m-cy po leczeniu
Celem badania jest monitorowanie stężenia przeciwciał anty-VlsE . Uważa się, że 4- krotny spadek stężenia przeciwciał anty-VlsE może świadczyć o powodzeniu terapii.
Opracowanie:
Teresa Abramowicz
Dominika Reszko-Piekiełek
Zakład Medycznej Diagnostyki Laboratoryjnej
Wojewódzki Zespół Specjalistyczny
w Rzeszowie