Gdy ktoś ci powie, że  wyniki TSH , które wydajesz są niewiarygodne to zadaj mu pytanie.

Czy wziął pod uwagę następujące czynniki ? ( WYWIAD!!!)

1. Zmiana dawki tyroksyny
2. Fluktuacje stężenia substancji czynnej w leku
3. Zmiana laboratorium / metody oznaczania
4. Czas, w którym zażywa się lek
5. Rozpoczęcie / zakończenie diety o wysokiej zawartości błonnika
6. Rozpoczęcie / zakończenie brania suplementów zawierających wapń lub żelazo
7. Jedzenie zbyt wielu produktów sojowych
8. Dieta zawierająca produkty wolotwórcze: brukselka, brukiew, rzepa, kalarepa, rzodkiewka, kalafior, maniok afrykański, proso, kapusta, jarmuż
9. Zmiana pór roku / zmienność dobowa
10. Fluktuacje hormonalne: estrogeny!
11. Ciąża 12. Przyjmowane zioła / preparaty
12. Przyjmowane leki: przeciwdepresyjne, obniżające poziom cholesterolu
13. Stres i choroba
14. Progresja choroby tarczycy

http://www.thyroid-info.com

 Moduł – Kontrola jakości w laboratorium

 Wykładowca: Wojciech Gernand

 Termin: 12-15 września 2019

Miejsce: Opole ( województwo opolskie)

Plan szkolenia

1. Kontrola wewnątrzlaboratoryjna:

Część I : aktywne poszukiwanie źródeł informacji – przepisy, publikacje, podręczniki

pojęcia związane z pomiarami i kontrolą jakości – definicje, skróty, ewolucja pojęć

ustalanie dopuszczalnych błędów pomiarowych

ocena metody pomiarowej – obliczenia, graficzna prezentacja, rozwiązania elektroniczne

przygotowanie karty kontrolnej – przegląd stosowanych rozwiązań

czytanie karty kontrolnej – samodzielny wybór reguł, rozpoznawanie nieprawidłowości

metoda poza kontrolą – działania sprawdzające, naprawcze, reklamacja

porównania międzylaboratoryjne – zasady uczestnictwa w programach zewnętrznej oceny jakości

Część II:

ILE WYNOSI DOPUSZCZALNY BŁĄD PRZEDANALITYCZNY DLA POSZCZEGÓLNYCH PARAMETRÓW

TECHNIKI KONTROLI JAKOŚCI BADAŃ HEMATOLOGICZNYCH

KLASYFIKACJA METOD KONTROLI  PODZIAŁ NA METODY STATYSTYCZNE I NIESTATYSTYCZNE

CO TO JEST DRYFOWANIE MATERIAŁU KONTROLNEGO

DLACZEGO KONTROLUJEMY WIELKOŚCI MIERZONE A NIE OBLICZANE?

METODA NIEZNANEGO DUBLETU – JAK I KIEDY?

CO TO JEST CHECK TEST?

MCHC jako parametr QC,

ANALIZA ŚREDNICH RUCHOMYCH : ALGORYTM BULLA, MA, EWMA, AoP, JEG prof. Janeckiego.

JAKA KARTA POZWOLI ROZSZERZYĆ KONTROLĘ POZA FAZĘ ANALITYCZNĄ?

OD CZEGO ZALEŻY EFEKTYWNOŚĆ KART L-J

CO TO JEST NOMOGRAM CEMBROWSKIEGO (W tym też Z-SCORE)

DELTA CHECK –JAK STOSOWAĆ JAK WYZNACZAĆ?

CO TO JEST RCV? JAK WYLICZYĆ RCV I UŁATWIĆ SOBIE ŻYCIE ZAWODOWE

2. Wartości krytyczne w medycznym laboratorium diagnostycznym

3. Wartości referencyjne – od idei do realizacji

1. Ewolucja pojęć związanych z interpretacją wyników badań laboratoryjnych.
2. Osoby referencyjne, populacja referencyjna, próba referencyjna, wartości referencyjne, rozkład referencyjny, granice referencyjne, przedział referencyjny.
3. Czym różni się przedział referencyjny od zakresu normy?
4. Sposoby ustalania przedziałów referencyjnych – wytyczne CLSI-IFCC.
5. Przeniesienie przedziału referencyjnego i sposoby jego walidacji.
6. Metoda bezpośrednia (wybór a priori) – protokół postępowania, obliczenia statystyczne.
7. Metoda bezpośrednia – wybór a posteriori.
8. Metoda pośrednia – dostępne narzędzia, przykłady.
9. Sposoby prezentacji przedziałów referencyjnych.

Co zrobić aby dostać się na szkolenie?

wypełnić dokumenty ( do pobrania na stronie)

http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1442.html

Projekt:

Projekt „Profesjonalny diagnosta laboratoryjny” nr POWR.05.04.00-00-0137/18 realizowany w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój, Oś priorytetowa V: Wsparcie dla obszaru zdrowia; Działanie 5.4: Kompetencje zawodowe i kwalifikacyjne kadr medycznych finansowany jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Projekt realizowany jest przez Region Środkowo-Wschodni NSZZ „Solidarność” w Lublinie przy współpracy Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej o. Lublin oraz Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Lublinie.

Temat kursu:

Diagnostyka laboratoryjna wybranych chorób pasożytniczych człowieka

Kierownik naukowy kursu:

prof. Anna Bogucka-Kocka

Wykładowcy:

prof. Anna Bogucka-Kocka, dr Halina Stępień-Rukasz, dr Przemysław Kołodziej

Termin I edycji kursu:

07-10. 04. 2019 r.  (czas trwania kursu 36 godzin)

Dzień I (6 godzin)

1. Wstęp do parazytologii – ogólna charakterystyka pasożytów.
2. Pobieranie, transport i przechowywanie materiałów biologicznych do badań parazytologicznych.
3. Standardy w zakresie laboratoryjnych czynności w parazytologii.
4. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych krwi cz. I.

Dzień II (12 godzin)

1. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych krwi cz. II.
2. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych tkanek, OUN i układu moczowo – płciowego.
3. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych układu pokarmowego – pierwotniaki.
4. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych układu pokarmowego – przywry.

Dzień III (12godzin)

1. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych układu pokarmowego – tasiemce.
2. Diagnostyka wybranych chorób pasożytniczych układu pokarmowego – nicienie.
3. Rozpoznawanie i różnicowanie wybranych pasożytów układu pokarmowego w materiale pobranym od pacjentów.
4. Metody immunologiczne stosowane w diagnostyce parazytologicznej: testy immunoenzymatyczne wykrywające koproantygen.
5. Zastosowanie metody „eye tracking” w diagnostyce parazytologicznej.

Dzień IV (6 godzin)

1. Metody biologii molekularnej stosowane w diagnostyce parazytologicznej.
2. Stawonogi o znaczeniu medycznym.

Co zrobić aby dostać się na szkolenie?

wypełnić dokumenty ( do pobrania na stronie)

http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1442.html

W przypadku szkolenia właśnie tego z mikrobiologii w umowie wypełniamy  kratkę  inne … z dopiskiem parazytologia i datą szkolenia

Rafał Patryn, Andrzej Grzybowski

Wprowadzenie

Wskaźnik Impact Factor (IF) określa siłę oddziaływania wybranych czasopism naukowych. Od lat 40 ubiegłego wieku mamy do czynienia z burzliwym rozwojem naukowym i technologicznym. Wspólną płaszczyzną wymiany pomysłów, nowych odkryć, badań, czy teorii stały się czasopisma naukowe.[1,2] T. Kuhn w książce pt. Struktura rewolucji naukowych, stwierdził, że „zmiany cytowań literatury specjalistycznej w publikacjach można rozpatrywać jako przypuszczalny symptom rewolucji naukowych”.[3] Trzeba zgodzić się z tym stwierdzeniem, współczesna nauka bazuje na różnorodnych ocenach i jest wyznaczana przez pryzmat wiedzy którą prezentuje w publikacjach naukowych. Koncepcja określenia rangi czasopisma naukowego przez liczbę cytowań została zaproponowana już w latach 30 ubiegłego wieku.[4] Następnie E. Garfield zasugerował, że można mierzyć siłę wpływu czasopisma poprzez cytowane za nim artykuły.[5] Wprowadzono pierwszy Garfield Science Citation Index analizujący 613 czasopism i 1,4 mln cytowań.[6] Wskaźnik (IF) jest narzędziem oceny jakości czasopisma okresowo monitorowanego przez firmę – Thomson Scientific.

Uniwersalizm wskaźnika IF

Wskaźnik IF pozwala na porównywanie ze sobą czasopism naukowych.[7] Duża liczba cytowań jakiejś publikacji naukowej może również wskazywać na określony trend pojawiającej się innowacji naukowej (nowej idei, metody, odkrycia). Zarządzanie wskaźnikiem wpływu jest od 1992 roku w rękach firmy Thomson Reuters. Dodatkowo jest wskaźnikiem bardzo łatwym do sprawdzenia, poprzez internetowy dostęp do danych czasopism naukowych, które przeszły proces oceny przez instytucję naukową Institute of Scientific Information– firmy Thomson Reuters.[8] Obliczenie wskaźnika polega na przeanalizowaniu (w formie tradycyjnej i internetowej) setek tysięcy artykułów, tak by odnaleźć określone cytowania artykułów zamieszczone w czasopismach naukowych, które pojawiły się w ciągu ostatnich dwóch lat. Wynik tych poszukiwań, poddaje się obliczeniu (IF=A/B), gdzie licznik (A) to ogólna znaleziona liczba cytowań artykułów z danego czasopisma, natomiast do mianownika (B) wprowadzana jest liczba artykułów opublikowanych w tym czasopiśmie w okresie dwóch poprzednich lat. W wyniku podziału licznika poprzez mianownik otrzymuje się liczbę dziesiętną, która stanowi omawiany wskaźnik (IF). Jest oczywiste, że otrzymany wynik jest bezpośrednio związany z ilością cytatów, im ich jest więcej tym wyższa wartość współczynnika wpływu.[9,10,11] Analizując obszary wiedzy na liście przodują czasopisma z zakresu: biologii, biochemii, medycyny, fizyki. Im więcej cytowań artykułu, bądź artykułów z określonego czasopisma, tym większa jest wartość współczynnika IF. Należy podkreślić, że wskaźnik  IF jest przede wszystkim zobrazowaną miarą użyteczności, a nie jakości naukowej czasopisma, czy artykułu. Dlatego porównań wysokości wskaźników należy dokonywać pomiędzy czasopismami o tym samym profilu (o tych samych dziedzinach wiedzy).[12] Najbardziej punktowane czasopisma ze specjalistycznych dziedzin np. z okulistyki jak Progress in Retinal and Eye Research (IF 8.733) zawsze będą miały niższy wskaźnik IF, niż czasopisma ogólno- medyczne jak np. Lancet (IF 45.217). Dlatego też wiarygodność IF jako wskaźnika jakości czasopisma jest dyskusyjna.[13, 15]

Obiektywność i rzetelność wskaźnika IF

Journal Citation Reports Thomson Scientific (jeden z 4 działów firmy Thomson Reuters) ogłasza swoje listy IF obejmujące blisko 12 000 (2014 rok) największych na świecie recenzowanych czasopism w około 237 dziedzin nauki.[14,20]  W naukach ścisłych figuruje 8618 czasopism, a w naukach społecznych 3143.[15,20] W roku 2014 łącznie 272 czasopism otrzymało swój pierwszy IF, 53 % czasopism odnotowano wzrost IF z ubiegłego roku, a w przypadku 43 % czasopism nastąpił spadek wysokości wskaźnika. Dodatkowo 39 czasopism zostały zawieszone w celu zapewnienia integralności sprawozdań.[16,20] Należy zauważyć, że obliczanie wskaźnika IF może być stronnicze.[15] Analiza 7528 czasopism wykazała, że około 300 tematów wiodących stanowią nie więcej niż 50% całkowitej liczby cytatów.[20, 21, 29] Dla około 90% wartości wysokiego IF czasopisma Nature zdecydowało tylko 25% artykułów w nim opublikowanych. [17]  Czasopismo o najwyższym IF – CA-A Cancer Journal for Clinicians opublikowało w 2011 roku tylko 19 artykułów z liczbą cytowań 4 228 (w 2014 roku: 26 artykułów z liczbą cytowań 18 596, przy współczynniku IF 115.840).[18] Najczęściej cytowanym artykułem jest praca z 1951 roku pt: Protein measurement with the Folin phenol reagent, autorstwa O.H. Lowry, N.J. Rosebrough, A.L. Farr i R.J. Randall,
z prawie 300 000 odsłonami (cytowaniami).[19,15,20] Analizując powyższe uwarunkowania trzeba wiedzieć, że obliczenia statystyczne, czyli typowo ilościowe wraz ze swoimi różnymi korelacjami mogą obrazować dany wynik, jednak jego szersza interpretacja zależy od wielu czynników i określonego kontekstu. W samej metodzie liczenia wskaźnika IF trzeba mieć świadomość, że tylko artykuły oryginalne, przeglądowe, opisy przypadków są głównie umieszczane w danym periodyku. Jednak treść czasopism jest często rozbudowana o otrzymane przez redakcję: komentarze, edytoriale (artykuły wstępne), korespondencje (listy do redakcji), nekrologi, polemiki, krótkie raporty z badań. Te elementy też są często cytowane za czasopismem w którym się znajdują.[22] Jednak przy sposobie obliczania cytowań, te dokumenty nie widnieją jako samodzielne publikacje, mimo iż są często cytowane (z racji znaczenia periodyku w którym się znajdują), czyli z punktu widzenia statystyki związanej z liczeniem cytatów są wliczane do IF czasopisma. Również cytaty artykułów wycofanych z różnych powodów figurują w obliczeniach wskaźnika IF czasopisma.[23] Inne dokumenty, które nie są typowymi artykułami naukowymi są także cytowane, tym samym zwiększają sumaryczny IF czasopisma. Mogą to być niepełne opracowania takie jak: oryginalny artykuł z badań pilotażowych, raporty z mniejszą ilością danych statystycznych, czy krótkie raporty umieszczane w sekcji informacyjnej.[23,24] Także w związku z samą zasadą obliczania IF, może dojść do procesu mającego wpływ na jego wartość. Zwiększony wolumin (objętość) czasopisma Lancet w 1997 roku zmniejszyło jego IF. Natomiast jest zauważalny i proces odwrotny, czyli w przypadku zmniejszenia objętości publikacji zwiększa się jego IF. Dlatego, redaktorzy powinni ograniczyć liczbę umieszczanych dokumentów innych niż artykuły oryginalne, chyba że są one na wyjątkowo wysokim poziomie.25 W takim przypadku redakcje mogą się zdecydować na umieszczanie prac z nurtu aktualnych priorytetowych badań prowadzonych na świecie, z nurtu określonej polityki naukowej, czy społecznej, czy też wybierając tematy modne w danym okresie. Obliczanie wskaźnika IF nie jest jedyną przeszkoda w jego obiektywności. Praktycznie od czasów jego wprowadzenia podnosi się krytykę aspektów metodologicznych w obliczaniu wskaźnika, mianowicie:

1. brak oceny jakości cytowań[26]
2. włączenie do cytowanych dokumentów auto – cytowań (cytowanie własnych prac)[27, 28, 29]
3. analiza publikacji w języku angielskim.[30]

Analizując tezę, że jakość ukazywanych artykułów w czasopismach niekoniecznie jest związana ze wzrostem IF, trzeba także przytoczyć dalsze elementy wieloaspektowej krytyki tego wskaźnika.[31,50] W analizach ukazano zależność wskaźnika od różnych społeczno-politycznych klimatów na świecie. Oznacza to, że na poziomie konkretnej dyscypliny, system czasopisma jest wrażliwy na wydarzenia badawcze. Ogólna charakterystyka czasopism wyraźnie pokazuje przewagę 3,3% rocznego wzrostu wskaźnika na podstawie tematyki dotyczącej różnych klimatów społeczno-politycznych (np. ekologicznych).[23] Ze względu na to, że IF nabrał komercyjnego znaczenia, redakcje niektórych czasopism dążą do utrzymywania lub podwyższania wartości wskaźnika poprzez publikowanie artykułów o tematyce, która jest popularna i będzie cytowana przez innych, kosztem oryginalnych, nowatorskich, „przełomowych” propozycji. Te ostatnie zwykle spotykają się z oporem i potrzebą kilku lat, aby ich wartość została dostrzeżona i uznana. Tym samym wyjątkowe artykuły raczej obniżają wartość IF niż go podwyższają, jako że horyzont czasowy obliczania IF jest dwuletni, co oznacza, że artykuł który ma więcej niż dwa lata nie trafi do wzoru obliczeń IF. Ma to duże znaczenie w przypadku dziedzin, w którym postęp nie jest tak dynamiczny.[32] W przypadku niektórych czasopism mała liczba artykułów w danym numerze czasopisma w dwuletnim okresie oceny, nie ma znacznego wpływu na wysoki wskaźnik IF. Także sam rozwój technologii ma wpływ na omawiany wskaźnik. Odkrycie nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego w tlenkach metali w 1986 roku przez J.G. Bednorza i K. Mullera, (które przyczyniło się do nagrody Nobla) i związane z tym cytowania w publikacjach wzrosły wraz ze wzrostem wykorzystującej to zjawisko technologii w latach 90 dwudziestego.[21] Zespół redaktorów Thomson Scientific analizuje tysiące czasopism rocznie do oceny ich wartości w bazach danych. Tylko około 10% z tych czasopism są wybrane do zamieszczenia. Proces oceny jest niezależny od modelu biznesowego lub dostępu czasopisma.[33] Artykuły liczone w cytowaniach, są wyznaczane poprzez ich ocenę przez pracowników Thomson Scientific. Badają oni czasopisma za pomocą różnych standardów odniesienia (aktualność, konwencje edytorskie, wzajemna ocena) i różnych  bibliograficznych kryteriów. Sam proces kwalifikacji artykułów określa tylko te artykuły, wyznaczone przez Thomson Scientific jako podstawowe i przeglądowe, czy opisy badanych przypadków.[33] Dlatego też w niektórych czasopismach jest stosowana polityka mającą na celu podwyższanie IF niekoniecznie idące w parze ze wzrostem jakości czasopisma. Polega na skłanianiu potencjalnych autorów artykułów do cytowania przede wszystkim artykułów, które ukazały się w tym czasopiśmie wcześniej i posiadają już IF. Stosuje się politykę dokładnej analizy biografii i autorów, aby ocenić prawdopodobieństwo cytowań. Oznacza to, że mało znani autorzy mają mniejsze szanse, że ich artykuły, mimo że wartościowe naukowo, zostaną opublikowane.[34]  Następnie artykuły przeglądowe, które mają mniejszą wartość twórczą, są rzadziej cytowane niż artykuły oparte na wąskich badaniach.[35] Dlatego niektórzy wydawcy mogą negocjować z Thomson Scientific zmianę tych oznaczeń na ich korzyść (negocjacji nie są dostępne do publicznej wiadomości). Przykładowo Journal of Environmental Quality w 2003 r, aby powstrzymać spadek wartości wskaźnika zdecydowało się położyć większy nacisk na publikację omówień.[23] Także sama dziedzina ma wpływ na częstotliwości cytowań. Czołowe czasopisma należą przede wszystkim do takich dziedzin jak biologia czy medycyna, gdzie występuje większa tendencja do powoływania się na inne publikacje niż w przypadku fizyki.[35,50] Na forum dyskusyjnym Stowarzyszenia Wydawców Recenzowanych Czasopismach Medycznych pojawiały się zdania, że IF nie mierzy jakości czasopisma, ale tylko częstotliwość cytowania, co stanowi potem przedmiot różnych kalkulacji.[36,8] Analizując z kolei częstotliwość cytowania artykułów zaobserwowano zjawisko polegające na tym, że tylko 20% artykułów może odpowiadać za 80% cytowań. [8] W takim przypadku ogólna częstotliwość cytowania i wiek cytowanej literatury ma duże znaczenie.[37,38]  Wydawałoby się, że zasada „produkowania” wielu cytatów w dużej liczbie cytowanych artykułów powinna się sprawdzić, jednak niektóre artykuły z małych obszarów tematycznych mogą mieć niezwykły silny wpływ na określoną dziedzinę naukową.  Publikacja P. Chomczyńskiego pt. – Single-step method of RNA isolation by acid guanidinium thiocyanate phenol chloroform extraction,  opublikowana w 1987 r. w czasopiśmie Analytical Biochemistry (IF 2,174), opisująca metodę wyodrębnienia (izolacji) RNA z próbki biologicznej, była do 2002 r. najczęściej cytowaną pracą naukową w dziedzinie nauk biologii i biochemii (łącznie praca była cytowana ok. 50 000 razy).[21,49]  Od roku 2004 jest zauważalny wzrost cytowań czasopism z dostępem otwartym (OA), czyli poprzez strony internetowe. Jest to bezpłatny i szybki dostęp dla każdego zainteresowanego poprzez adresy do cyfrowych form zapisu treści naukowych. Od 2004 roku, aż pięć z sześciu obszarów tematycznych wskazuje na wzrost liczby czasopism cytowanych, które się ukazują w formule OA. Największy wzrost był dla tej formy dostępu w fizyce, naukach technicznych i matematyce. Medycyna wykazała wzrost tylko 14 tytułów. W przeciwieństwie do tego, nauki społeczne, humanistyczne i nauki o sztuce miały tylko po kilka tytułów.[32] Jednak są i wyjątki związane z czasem emisji danego czasopisma. Na przykład, British Medical Journal, z ponad 170 laty nieprzerwanych publikacji, jest jednym z najstarszych w bazach cytowań, mimo, że znaczna część cytowań artykułów z tego czasopisma jest starsza niż możliwość dostępu w formule OA.[32,30,39] Dodatkowo na IF wpływa również czas recenzji rękopisu. Jeżeli proces ten trwa relatywnie długo lub występują opóźnienia, cytowania z nich mogą nie znaleźć się już w aktualnym czasopiśmie punktowanym IF.[23] Uwarunkowania związane ze znaczeniem wskaźnika IF może być też przedmiotem manipulacji przez redakcje określonego czasopisma.[40,41] Przykładowo redaktor, który posiada dwie równie dobre prace z epidemiologii, jedną na temat raka płuc, drugą na temat chorób wątroby, może być nieobiektywny w wyborze wiedząc, że istnieją setki prac epidemiologów na temat raka płuc, ale są tylko nieliczne opracowania dotyczące wątroby. Ostatnio wskaźnik oceny czasopisma przekształcił się w indeks do oceny prac, a nawet do oceny autorów, którzy piszą artykuły publikowane w określonym czasopiśmie. Stało się powszechną praktyką w przypadku instytucji akademickich i naukowych, że według tego kryterium przyznaje stopnie naukowe, nagrody pieniężne i określone stanowiska.[15,50]

Pomysły na alternatywną ocenę

1. Garfild, który zauważył rosnące kontrowersje wokół wskaźnika IF, proponuje aby uporządkować praktyki cytowania według takich zmiennych jak: dziedzina badawcza (dyscyplina) i praktyki dotyczące cytowań takie jak: gęstość cytowań (gęstość cytowań to liczba cytowanych odnośników przypadająca na artykuł) i wskaźnik zwany „połową życia.”[12,13] Wskaźnik „połowa życia” uwzględnia czas emisji danego czasopisma, dla czasopism psychologicznych będzie znacznie dłuższy, niż dla czasopism z biologii molekularnej i astronomii.[12,13] Dlatego poszukuje się alternatywnych oraz uzupełniających wskaźników do oceny czasopism, liczby cytowań, lub samych autorów.[42, 23] Proponuję się nowe narzędzia związane z ocenianiem, nowe sposoby liczenia punktów, czy przezwyciężenie występujących reguł parametryzacji publikacji naukowych. Ze względu z możliwość występowania takich samych nazwisk, czy oznaczeń wprowadzono system indywidualnego oznaczenia autora ORCID. Specjalny kod jest własnościowym alfanumerycznym oznaczeniem do jednoznacznej identyfikacji naukowców. W praktyce można uniknąć wielu pomyłek, przykładowo: system identyfikatora będzie rozróżniał autorów, którzy dzielą z różnych powodów to samo nazwisko (czy oznaczenie).[43] Kod może być przypisany dla każdego naukowca na świecie poprzez 16-cyfrowy niepowtarzalny identyfikator. Rozwiązania dotyczące indywidualnych oznaczeń mają na celu przeciwdziałanie możliwym pomyłkom związanym z podobnymi (czy bliźniaczymi) nazwami i oznaczeniami. Kolejną propozycją zastosowania dodatkowego wskaźnika jest propozycja stosowania mediany, czyli wyliczonego najszerszego obszaru zwanego też wartością środkową (mediana impact factor). Również proponuje się alternatywne pomiary oddziaływania czasopisma wykorzystujące obliczenia statystyczne w bibliometrii, takie jak: pole wyniku wpływu, skorygowany impact factor, impact factor półtrwania cytowania, impact factor dyscyplinarne, impact factor autora, eurofactor (impact factor dla europejskich czasopism), page rank, h-index, g-factor.[38,44,23] Także w teorii postuluje się ograniczenie wpływu redaktorów czasopism na możliwość opublikowania pracy. Przyjęcie pracy naukowej do procesu publikacji powinno opierać się na mechanizmach rynkowych. Ograniczenia wydawnicze powinny być minimalne, a sam czytelnik, który jest naukowcem, powinien mieć możliwość oceny dokumentów i odwołania się do ekspertów na własną rękę.[31]

Podsumowanie

Impact Factor nie jest idealnym narzędziem do pomiaru jakości artykułów, ale ma tę zaletę, że już istnieje i jest techniką oceny naukowej.[13] Wskaźnik IF jest bardzo popularny, ze względu na swoją prostotę i wygodę. Aktualnie internet oferują duży zakres innych narzędzi, które umożliwiają ocenę prac naukowych, ilości cytatów czy aktywność piśmienniczą samych naukowców. Dlatego też trzeba podkreślić, że wskaźnik IF jest przeznaczony do oceny czasopism i ich rankingu. Tym samym prestiż czasopisma jest wyznaczony przez duży IF, czyli realnie poprzez szerokie cytowanie treści w nim umieszczonych. Jak przedstawiono, wskaźnik ten może nie być w pełni obiektywny, co jest podyktowane szeregiem różnych uwarunkowań i tych typowo statystycznych (obliczanie) i tych związanych z decyzjami redakcyjnymi, czy określoną polityką wydawniczą. Należy również pamiętać, że czynnik oddziaływania może być używany tylko do oceny czasopism, a nie poszczególnych artykułów, czy też naukowca (co obecnie jest częstym trendem, a nawet i standardem przykładowo w Polsce). Podnosi się nawet, że niewątpliwą zaletą czasopism z IF i każdej nowej listy ocen czasopism naukowych jest ugruntowana tradycja.[45] Z jednej strony, autorzy chcą konkurować w publikowaniu swoich badań w bardzo dobrych czasopismach.[46,47] Z drugiej strony, redakcja czasopisma wybiera do publikowania artykuły naukowe, które mają być cytowane.[48,49] Pomimo innych narzędzi do oceny czasopism, wskaźnik  IF o 50 letniej tradycji stosowania ma swoją silną pozycje i wysoki prestiż.

References

1. Wilcox A J. Rise and Fall of the Thomson Impact Factor. Epidemiology 2008;19:373-374.
2. Bensman S J. The Impact Factor, Total Citations, and Better Citation Mouse Traps: A Commentary. JASIST 2007;58:12.
3. Thomas S Kuhn. The Structure of Scientific Revolutions. Chicago Press 1962.
4. Chew M, Villanueva E V, and Van Der Weyden M B. Life and times of the impact factor: retrospective analysis of trends for seven medical journals (1994–2005) and their editors’ views. R. Soc. Med 2007;100:142–150.
5. Rossner M, Van Epps H, and Hill E. Show me the data. JEM 2007;204:3052-3053. Available at: jem.org/cgi/doi/10.1084/jem.20072544, Last accessed: July 27, 2015.
6. Dong P, Loh M, Mondry A. The “Impact Factor” Revisited. Biomed Digit Lib 2005;2:7.
7. Saha S, Saint S, and Christakis D A. Impact factor: a valid measure of journal quality? Med. Libr. Assoc 2003;91:42–46.
8. Kanthraj G R. Journal impact factor. Indian J Dermatol Venereol Leprol 2006;72:322-5.
9. Narin F, Hamilton K S. Bibiliometric performance measures. Scientometrics 1996;36:293-310.
10. Garfield E. Citation analysis as a tool in journal evaluation. Science 1972;178:471-479.
11. Garfield E. Random thoughts on citationology its theory and practice. Scientometrics 1998;43:69-76.
12. Garfield E. The History and Meaning of the Journal Impact Factor. 2006;295:90-93.
13. Garfield E. Science, Citation indexes to science: a new dimension in documentation through association of ideas. International Journal of Epidemiology 2006;35:1123–1127.
14. Garfield E. Journal impact factor: a brief review. Med. Assoc. J 1999;161:979–980.
15. Grzybowski A. Impact factor—strengths and weaknesses. Clinics in Dermatology 2010;28:455–457.
16. Grzybowski A. The journal impact factor: how to interpret its true value and importance. Med Sci Monit 2009;15:SR1– 4.
17. Seglen P O. Why the impact factor of journals should not be used for evaluating research BMJ 1997;314:497-502.
18. Journal impact factor search engine. Available at: http://www.bioxbio.com/if/html/CA-CANCER-J-CLIN.html, Last accessed: June 29, 2015.
19. Hoeffel C. Journal impact factors. Allergy 1998;53:1225.
20. Journal citation reports from 2015: Available at:  http://about.jcr.incites.thomsonreuters.com/full-titles-2015.pdf   Last accessed: July 29  ,2015. Available at:   http://ekulczycki.pl/warsztat_badacza/impact-factor-2015-pojawila-sie-nowa-lista-journal-citation-reports, Last accessed: July 25, 2015.
21. Superconductivity Paper Leads List Of 1986’s Top 10 Science Articles. Available at: http://www.the-scientist.com/?articles.view/articleNo/9583/title/Superconductivity-Paper-Leads-List-Of-1986-s-Top-10-Science-Articles/, Last accessed: July 25, 2015.
22. Thomson Reuters Breaks New Ground in Journal Evaluation with Release of 40th Annual Journal Citation Reports. Available at: http://thomsonreuters.com/en/press-releases/2015/06/thomson-reuters-releases-40th-annual-journal-citation-reports.html, Last accessed: July 29, 2015.
23. Monastersky R. The Number That’s Devouring Science. The impact factor, once a simple way to rank scientific journals, has become an unyielding yardstick for hiring, tenure, and grants. Chron Higher Ed. 2005a;52:A12. Available at: http://chronicle.com/free/v52/i08/08a01201.htm,   Last accessed: July 20, 2015.
24. Falagas M E, and Kavvadia P. “Eigenlob”: self-citation in biomedical journals. FASEB J 2006;20:1039–1042.
25. Joseph K S, Hoey J. CMAJ’s impact factor: Room for recalculation. CMAJ 1999; 161:977-978.
26. Liu S V. Hwang’s retracted publication still contributes to Science’s impact factor. Ethics 2007;2:44–45.
27. Malaviya G N. Citation impact factor and Indian journal of surgery. Indian J Surg 2004;66;371-375.
28. Garfield E. Fortnightly review: How can impact factor be improved? BMJ 1996;313: 411-413.
29. Seglen P O. The skewness of science. JASIS 1992;43:628-638.
30. McVeigh M E. Open Access Journals in the ISI Citation Databases: Analysis of Impact Factors and Citation Patterns. A citation study from Thomson Scientific. 2004 Thomson Corporation. Available at: http://ip-science.thomsonreuters.com/m/pdfs/openaccesscitations2.pdf, Last accessed: July 29, 2015.
31. Goihman-Yahr M. Periodic scientific publication: Reflections on a complex process. Clinics in Dermatology 2010;28:578–580.
32. McGarty C. The citation impact factor in social psychology: a bad statistic that encourages bad science. Current Research in Social Psychology 2000;5:1-16.
33. The Thomson Reuters Journal Selection Process. Available at: http://wokinfo.com/essays/journal-selection-process/ Last accessed: July 21, 2015.
34. Miguel A, and Marti-Bonmati L. Self-citation: comparison between Radiologia, European radiology and radiology for 1997–1998. Radiol 2002;12:248–252.
35. Fassoulaki A, Papilas K, Paraskeva A, and Patris K. Impact factor bias and proposed adjustments for its determination. Acta Anaesthesiol. Scand 2002;46:902–905.
36. A global nonprofit voluntary association of editors of peer-reviewed medical journals.

Available at: http://www.wame.org/wame-listserve Last accessed: July 23, 2015.

37. Chomczynski P. Sacchi N. Single-step method of RNA isolation by acid guanidinium thiocyanate phenol chloroform extraction. Biochem 1987;162:156–159.
38. Monastersky R. Impact Factors Run Into Competition. Chronicle of Higher Ed. 2005b;52:A17. Available at:  http://chronicle.com/article/Impact-Factors-Run-Into/24190,   Last accessed: July 29, 2015.
39. Multidisciplinary search of Open Access journals and papers. Available at: http://paperity.org/, Last accessed: July 28, 2015.
40. Porta M. The bibliographic “impact factor” of the Institute for Science Information how relevant is it really for public health journals? J Epidemiol Commun Health 1996;50:606–610.
41. Kravitz R L, Franks P, Feldman M D, Gerrity M, Byrne C, Tierney W.M. Editorial Peer Reviewers’ Recommendations at a General Medical Journal: Are They Reliable and Do Editors Care? PLoS ONE 2010;5:1-5.
42. Braun, T, Glänzel W & Schubert A. A Hirsch-type index for journals. Scientometrics 2006;69:169-173.
43. Butler D. Scientists: your number is up. ORCID scheme will give researchers unique identifiers to improve tracking of publications. Nature 2012;485:564.
44. Satyanarayana K, Sharma A. Impact factor: time to move on. Indian J Med Res 2008; 127:4–6.
45. Seglen P O. Why the impact factor of journals should not be used for evaluating research. BMJ 1997;314:497-502.
46. Testa J: The Thomson Scientific Journal Selection Process. http://scientific.thomson.com/free/essays/selectionofmaterial/journalselection/   Last accessed: July 28, 2015.
47. Testa J: Citation Impact Center, Thomson Reuters speaks with Jim Testa, about Impact Factor, Available at: http://community.thomsonreuters.com/t5/Citation-Impact-Center/Thomson-Reuters-speaks-with-Jim-Testa-about-Impact-Factor/ba-p/716 Last accessed: July 25, 2015.
48. The PLoS Medicine Editors. The impact factor game. It is time to find a better way to assess the scientific literature. PLoS Med 2006;3:e291.
49. Van Noorden R, Maher B. and Nuzzo R. The top 100 papers, Nature explores the most-cited research of all time. Nature 2014;514:550-553.
50. Grzybowski A. Impact factor – benefits and limitations, Acta Ophthalmol 2015;93: 201–202.

Poniżej podaję terminy innych szkoleń w ramach projektu – Szkolimy Bezpłatnie Diagnostów Laboratoryjnych.

27-30 marzec   , Opole Lubelskie

3-6 lipiec – miejsce Gdynia lub okolice

Wykładowca – Monika Błocka-Gumowska

Temat przewodni : Hematologia laboratoryjna

W dokumencie umowa – zaznaczyć – diagnostyka nowotworów – napisać też na który termin i gdzie aplikujecie

27-30 maja 2019 Lublin

1-4 lipca 2019 Opole Lubelskie

Wykładowca ; Grzegorz Lewandowski

Temat: Diagnostyka chorób hematologicznych – analiza wybranych problemów w codziennej praktyce diagnosty laboratoryjnego

W dokumencie umowa – zaznaczyć – diagnostyka nowotworów – napisać też na który termin i gdzie aplikujecie

Hemostaza w praktyce

Wykładowca: Paweł Kozłowski

10-13 lipca 2019 Opole Lubelskie

W dokumencie umowa – zaznaczyć – hemostaza w praaktyce – napisać też na który termin i gdzie aplikujecie

Wybrane zagadnienia z zakażeń układowych

12-15 września 2019 .

Miejsce:  Opole Lubelskie

W dokumencie umowa – zaznaczyć –inne  mikrobiologia – napisać też na który termin i gdzie aplikujecie

Techniki elektroforetyczne w teorii i praktyce.

Terminy:

Sandomierz: 10-13 kwietnia 2019 r.

Rzeszów: 15-18 maj 2019 r.

Kazimierz Dolny: 11-14 września 2019 r.

Lublin: 23-26 październik 2019

W dokumencie umowa – zaznaczyć –diagnostyka nowotworów  – napisać też na który termin i gdzie aplikujecie

Szkolenie – diagnostyka laboratoryjna w krwiodawstwie i krwiolecznictwe

Termin : 10-13 kwietnia 2019

Miejsce: Opole Lubelskie

W dokumencie umowa – zaznaczyć –inne – serologia   – napisać też na który termin i gdzie aplikujecie

Wszystkie dokumenty potrzebne do rejestracji na szkolenia znajdziecie ;

http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1442.html

Wybrane zagadnienia z zakażeń układowych

1 dzień 6 godz.

2 dzień – 12 godz.

3 dzień -12 godz.

4 dzień -6 godz.

Dzień I

12IX

• Zasady pobierania i przesyłania materiałów diagnostycznych do pracowni wirusologicznej dr hab. n. med. Tomasz Dzieciątkowski

• Zasady pobierania i przesyłania materiałów diagnostycznych do pracowni bakteriologicznej dr Beatę Sokół Leszczyńską WUM

• Zasady pobierania i przesyłania materiałów diagnostycznych do pracowni mikologicznej – Państwowy Instytut Weterynaryjny dr n. med. Marlena Gołaś-Prądzyńska

Dzień II

13IX

• Zakażenia wirusowe cz.1 – Prof. dr hab. n. med. Marta Wróblewska

• Wirusowe zakażenia mięśnia sercowego – dr n. med. Maciek Przybylski

• Wirusowe zakażenia układu nerwowego – dr n. med. Maciek Przybylski

• Wirusowe zakażenia układu oddechowego – dr n. med. Maciek Przybylski

• Diagnostyka Zakażeń HIV – Prof. dr hab. n. med. Marta Wróblewska

• Zakażenia wirusowe cz.2 zastosowanie metody serologicznych – dr hab. n. med. Tomasz Dzieciątkowski

• Zakażenia Wirusowe cz.3 zastosowanie metody Genetycznych – dr hab. n. med. Tomasz Dzieciątkowski

Dzień III

14IX

• Diagnostyka zakażeń bakteryjnych układu nerwowego dr hab. n. med. Edyta Podsiadły

• Diagnostyka zakażeń bakteryjnych układu oddechowego dr hab. n. med. Edyta Podsiadły

• Diagnostyka serologiczna zakażeń bakteryjnych dr hab. n. med. Edyta Podsiadły

• Diagnostyka zakażeń STI wirusowych – dr n. med. Szymon Walter

• Diagnostyka zakażeń STI bakteryjnych – dr n. med. Szymon Walter

• Efektywność szczepień przeciw pneumokokom na świecie i przewidywalna w Polsce
  dr hab. Anna SKOCZYŃSKA, Zakład Epidemiologii i Mikrobiologii Klinicznej, Narodowy Instytut Leków, Warszawa

• Szczepienia okiem mikrobiologa – dr hab. n. med. Tomasz Dzieciątkowski

Dzień IV

15IX

• Diagnostyka zakażeń grzybiczych. Wstęp diagnostyka grzybów pleśniowych i drożdżopodobnych – dr n. med. Beata Sulik-Tyszka

• Diagnostyka zakażeń grzybiczych układu nerwowego – dr n. med. Beata Sulik-Tyszka

• Diagnostyka zakażeń grzybiczych układu oddechowego – dr n. med. Beata Sulik-Tyszka

Co zrobić aby dostać się na szkolenie?

wypełnić dokumenty ( do pobrania na stronie)

http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1442.html

W przypadku szkolenia właśnie tego z mikrobiologii w umowie wypełniamy  kratkę  inne … z dopiskiem mikrobiologia i datą szkolenia

Techniki elektroforetyczne w teorii i praktyce.

Terminy:

Sandomierz: 10-13 kwietnia 2019 r.

Rzeszów: 15-18 maj 2019 r.

Kazimierz Dolny: 11-14 września 2019 r.

Lublin: 23-26 październik 2019 r.

Osoby zgłaszające się na poniższy kurs proszone są od dopisanie nazwy kursu: Diagnostyka nowotworów – Techniki elektroforetyczne w teorii
i praktyce.

Wykładowcy: Maciej Korpysz^1,2, Jarosław Materski²

Zakład Diagnostyki Biochemicznej Katedry Diagnostyki Laboratoryjnej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie¹

Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 w Lublinie

Dział Diagnostyki Laboratoryjnej²                                                                        

1. Omówienie przyczyn hipo-, hiper- oraz dysproteinemii.

2. Charakterystyka wybranych białek specyficznych (ostrej fazy, transportowych i magazynujących).

3. Elektroforeza białek surowicy – proteinogram (technika analityczna – wprowadzenie, pobieranie materiału biologicznego, transport, przechowywanie, analiza elektroforetyczna, typy rozdziałów, zastosowanie techniki).

4. Charakterystyka poszczególnych frakcji białkowych uzyskanych
   w rozdziałach elektroforetycznych – interpretacja wyników, powiązania pomiędzy składowymi poszczególnych frakcji – stan zapalny, przewlekły stan zapalny, marskość wątroby, zespół nerczycowy, niedożywienie, gammapatie mono i poliklonalne.

5. Rozdział elektroforetyczny białek moczu. Powody wykonania analizy oraz strategia działania w analizie moczu.

6. Immunofiksacja białek surowicy i moczu – badanie białek monoklonalnych (podstawy teoretyczne reakcji antygen-przeciwciało oraz zastosowanie jej w detekcji białek monoklonalnych).

7. Rozdział białek surowicy krwi metodą elektroforezy kapilarnej oraz zastosowanie badania immunotypowania. Immunofiksacja oraz immunotypowanie – charakterystyka / różnice i podobieństwa, strategia postępowania w analizie białka monoklonalnego. Depolimeryzacja form złożonych. Rodzaje reakcji depolimeryzacji.

8. Krioglobuliny – oznaczanie / klasyfikacja, opis strategii postępowania z badanym pacjentem i jego próbką krwi.

9. Pozostałe zastosowanie technik elektroforetycznych:

• wykrywanie białka monoklonalnego w moczu (Bence-Jonesa),
• różnicowanie typów białkomoczu (rozdziały białek na podłożu z dodatkiem SDS – rozdział białek we względu na ich masę cząsteczkową)
• badanie PMR (izoelektrogniskowanie, immunofiksacja), pozostałe oznaczenia PMR
• rozdział lipoprotein, apolipoprotein metodą rakietową, rozdział izoenzymów LDH, ALP, CK,
• oznaczanie HbA1c metodą kapilarną (rekomendacje IFCC oraz NGSP). Różnice i podobieństwa oznaczania HbA1c metodą elektroforezy kapilarnej i HPLC.
• oznaczanie metodą kapilarną parametrów: Hb (talasemie/hemoglobinopatie), CDT (formy sialowe transferyny),
• analiza wybranych parazytów metodą elektroforezy

10. Aktualne kryteria diagnostyczne szpiczaka plazmocytowego i innych dyskrazji plazmocytowych.

11. Szpiczak plazmocytowy – strategia oznaczania różnych parametrów pomocnych w diagnozowaniu i monitorowaniu schorzenia.

12. Zastosowanie oznaczeń wolnych łańcuchów lekkich (FLC) oraz par ciężki-lekki łańcuch immunoglobulin (HLC) w diagnostyce
    i monitorowaniu leczenia szpiczaka plazmocytowego.

13. Omówienie najczęściej występujących zaburzeń w parametrach biochemicznych oraz morfologii krwi w przebiegu szpiczaka plazmocytowego.

14. Interpretacja wyników elektroforezy oraz immunofiksacji – przypadki kliniczne (prezentacja oraz interpretacja wyników na przykładowych płytkach elektroforetycznych oraz IFE).

15. Teoretyczny oraz praktyczny sprawdzian wiedzy na temat technik elektroforetycznych.

 Zapisy:

Niezbędne załączniki do pobrania pod poniższym linkiem:
http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1445.html

20- 23 luty w Lublinie

27-30 marca w Opolu Lubelskim

wykładowca : Monika Błocka-Gumowska

Plan szkolenia:

Temat przewodni : Hematologia laboratoryjna

Dzień I

1. Czy rola diagnosty w pracowni hematologii sprowadza się obecnie tylko do obsługi analizatora?
2. Zalecenia ICSH dotyczące standaryzacji nomenklatury i klasyfikacji cech morfologicznych komórek krwi obwodowej.
3. Obraz krwi obwodowej noworodka

Dzień II

1. Niedokrwistości towarzyszące chorobom nowotworowym
2. Niedokrwistość sierpowatokrwinkowa
3. Sferocytoza wrodzona
4. Talasemia
5. Zakażenia wirusowe w hematologii – zakażenie parvowirusem B19
6. Zakażenia wirusowe w hematologii – zakażenie wirusem Epstein-Barr

Dzień III

1. Splenomegalia i hipersplenizm
2. Ostra białaczka promielocytowa
3. Białaczka włochatokomórkowa
4. Atypowa przewlekła białaczka szpikowa
5. Chłoniak Hodgkina

Dzień IV

1. Pseudotrombocytopenia
2. Aglutynacja i rulonizacja erytrocytów
3. Płyny z jama ciała u pacjentów hematologicznych

Każdemu uczestnikowi, w ramach szkolenia po wypełnieniu dokumentów i zakwalifikowaniu przysługuje:

1. bezpłatny dojazd
2. zakwaterowanie
3. wyżywienie
4. uczestnictwo w wykładach
5. materiały szkoleniowe

Uwaga: chyba prawie wszystkie lab. mają przynajmniej jedną umowę z jednostką która ma umowę z NFZ. Z tego wynika, że prawie wszyscy, którzy mają ochotę na uczestnictwo w szkoleniu spełniają warunki.

Proszę wypełnić poniższe dokumenty i składać na podany adres.

Niezbędne załączniki do pobrania pod poniższym linkiem:
http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1445.html