Diagnostyka nowotworów – techniki elektroforetyczne w teorii i w praktyce

Diagnostyka nowotworów

Techniki elektroforetyczne w teorii i praktyce.

Terminy:

Sandomierz: 10-13 kwietnia 2019 r.

Rzeszów: 15-18 maj 2019 r.

Kazimierz Dolny: 11-14 września 2019 r.

Lublin: 23-26 październik 2019 r.

 

Osoby zgłaszające się na poniższy kurs proszone są od dopisanie nazwy kursu: Diagnostyka nowotworów – Techniki elektroforetyczne w teorii
i praktyce.

 

Wykładowcy: Maciej Korpysz^1,2, Jarosław Materski²

 

Zakład Diagnostyki Biochemicznej Katedry Diagnostyki Laboratoryjnej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie¹

 

Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 w Lublinie

Dział Diagnostyki Laboratoryjnej²                                                                        

 

1. Omówienie przyczyn hipo-, hiper- oraz dysproteinemii.

 

2. Charakterystyka wybranych białek specyficznych (ostrej fazy, transportowych i magazynujących).

 

3. Elektroforeza białek surowicy – proteinogram (technika analityczna – wprowadzenie, pobieranie materiału biologicznego, transport, przechowywanie, analiza elektroforetyczna, typy rozdziałów, zastosowanie techniki).

 

4. Charakterystyka poszczególnych frakcji białkowych uzyskanych
   w rozdziałach elektroforetycznych – interpretacja wyników, powiązania pomiędzy składowymi poszczególnych frakcji – stan zapalny, przewlekły stan zapalny, marskość wątroby, zespół nerczycowy, niedożywienie, gammapatie mono i poliklonalne.

 

5. Rozdział elektroforetyczny białek moczu. Powody wykonania analizy oraz strategia działania w analizie moczu.

 

6. Immunofiksacja białek surowicy i moczu – badanie białek monoklonalnych (podstawy teoretyczne reakcji antygen-przeciwciało oraz zastosowanie jej w detekcji białek monoklonalnych).

 

7. Rozdział białek surowicy krwi metodą elektroforezy kapilarnej oraz zastosowanie badania immunotypowania. Immunofiksacja oraz immunotypowanie – charakterystyka / różnice i podobieństwa, strategia postępowania w analizie białka monoklonalnego. Depolimeryzacja form złożonych. Rodzaje reakcji depolimeryzacji.

 

8. Krioglobuliny – oznaczanie / klasyfikacja, opis strategii postępowania z badanym pacjentem i jego próbką krwi.

 

9. Pozostałe zastosowanie technik elektroforetycznych:

• wykrywanie białka monoklonalnego w moczu (Bence-Jonesa),
• różnicowanie typów białkomoczu (rozdziały białek na podłożu z dodatkiem SDS – rozdział białek we względu na ich masę cząsteczkową)
• badanie PMR (izoelektrogniskowanie, immunofiksacja), pozostałe oznaczenia PMR
• rozdział lipoprotein, apolipoprotein metodą rakietową, rozdział izoenzymów LDH, ALP, CK,
• oznaczanie HbA1c metodą kapilarną (rekomendacje IFCC oraz NGSP). Różnice i podobieństwa oznaczania HbA1c metodą elektroforezy kapilarnej i HPLC.
• oznaczanie metodą kapilarną parametrów: Hb (talasemie/hemoglobinopatie), CDT (formy sialowe transferyny),
• analiza wybranych parazytów metodą elektroforezy

 

10. Aktualne kryteria diagnostyczne szpiczaka plazmocytowego i innych dyskrazji plazmocytowych.

 

11. Szpiczak plazmocytowy – strategia oznaczania różnych parametrów pomocnych w diagnozowaniu i monitorowaniu schorzenia.

 

12. Zastosowanie oznaczeń wolnych łańcuchów lekkich (FLC) oraz par ciężki-lekki łańcuch immunoglobulin (HLC) w diagnostyce
    i monitorowaniu leczenia szpiczaka plazmocytowego.

 

13. Omówienie najczęściej występujących zaburzeń w parametrach biochemicznych oraz morfologii krwi w przebiegu szpiczaka plazmocytowego.

 

14. Interpretacja wyników elektroforezy oraz immunofiksacji – przypadki kliniczne (prezentacja oraz interpretacja wyników na przykładowych płytkach elektroforetycznych oraz IFE).

 

15. Teoretyczny oraz praktyczny sprawdzian wiedzy na temat technik elektroforetycznych.

 Zapisy:

Niezbędne załączniki do pobrania pod poniższym linkiem:
http://www.solidarnosc.org.pl/lublin/profesjonalny_diagnosta_laboratoryjny,5,1445.html