W jakich stanach, poza zakażeniami, stwierdza się zwiększone stężenie prokalcytoniny?

Prokalcytonina (PCT) to 114-aminokwasowy peptydowy prekursor kalcytoniny, hormonu, który bierze udział w gospodarce wapniowej. Wydzielanie PCT jest ściśle regulowane. Przy braku zakażenia ekspresja jej genu ogranicza się do komórek neuroendokrynnych tarczycy (komórek C); w pozostałych tkankach jest zahamowana. W przebiegu zakażenia bakteryjnego wytwarzanie PCT ulega odblokowaniu w tkankach innych niż tarczyca i PCT jest wydzielana do krążenia

Do znanych czynników, które wyzwalają syntezę PCT, należą :

a)toksyny bakteryjne

b)cytokiny prozapalne,

Utrzymywanie się podwyższonego stężenia PCT lub jego wzrost wskazuje na trwający proces zapalny, a znaczący i ciągły spadek stężenia PCT o 30–50% dziennie stanowi oznakę poprawy stanu pacjenta.

 

Wszystkie choroby, w przebiegu których występuje zwiększone stężenie wymienionych cytokin, mogą przebiegać ze zwiększonym stężeniem PCT.

Z kolei cytokiny wyzwalane podczas zakażenia wirusowego, takie jak interferon γ, hamują wydzielanie PCT.

Stężenie PCT w surowicy osiąga maksymalną wartość po około 6 godzinach od początku zakażenia

Jej okres półtrwania wynosi 25–30 godzin.

Jej stężenie może się zwiększać pod wpływem innych czynników prozapalnych, takich jak zabieg chirurgiczny, uraz, zakażenia wirusowe i ciężkie zakażenia grzybicze.

Staężenie PCT może ulec znacznemu zwiększeniu w przebiegu chorób niebakteryjnych:

  1. w chorobie Kawasakiego.
  2. u niektórych chorych hemodializowanych
  3. u chorych z zespołem Goodpasture´a ,
  4. z chorobą Behceta
  5. z aktywną chorobą Wegnera
  6. gorączka śródziemnomorska
  7. zespół PFAPA
  8. w czasie leczenia stymulującego wydzielanie cytokin prozapalnych
  9. u noworodków (< 48 godz. po urodzeniu)
  10. wcześnie po dużym urazie, dużej interwencji chirurgicznej, ciężkich oparzeniach
  11. rak drobnokomórkowy płuca lub rak komórek C rdzenia tarczycy

 

Dodaj komentarz