Zakażenia szpitalne stanowią poważny problem terapeutyczny w leczeniu krytycznie chorych. Bardzo ważnym elementem leczenia jest uzyskanie odpowiedniego stężenia antybiotyku w miejscu zakażenia i utrzymanie go przez odpowiedni czas. Jednym ze sposobów osiągnięcia takiego celu jest podawanie antybiotyków w ciągłym wlewie dożylnym.
Jednym z elementów przemawiających za podawaniem antybiotyków we wlewie ciągłym jest to, że skuteczność antybiotyków beta – laktamowych powyżej
4 – 5 – krotnego przekroczenia wartości MIC dalej nie wzrasta. Zatem wysokie stężenie leku, które przewyższa pięciokrotnie wartość MIC, obserwowane tuż po podaniu antybiotyku w bolusie, jest nieuzasadnione z punktu widzenia działania przeciwbakteryjnego, a może jedynie nasilić skutki uboczne.
Badania wykazały skuteczność meropenemu stosowanego w terapii zapalenia płuc:
- 1g podawany w trzygodzinnym wlewie powtarzanym co 8 godzin
- 2g podawane w trzygodzinnym wlewie powtarzanym co 8 godzin (dla bakterii średniowrażliwych na meropenem)
Zakażenia szpitalne stanowią jeden z podstawowych problemów terapeutycznych, nie tylko oddziałów intensywnej terapii, ale także oddziałów chirurgicznych, hematologicznych i onkologicznych. Rozwój zakażenia może prowadzić do posocznicy. Posocznica w najgroźniejszej postaci ciężkiej sepsy czy wstrząsu septycznego nadal obarczona jest ryzykiem zgonu sięgającym 50-60%
Dane na podstawie „Forum zakażeń” 2012;3(3):139-143
Iwona Kozak-Wnuczek
Anna Krupa