Leczenie zakażeń wywołanych przez pałeczki jelitowe Enterobacteriaeae wytwarzające karbapenemazy
Od czasu zarejestrowania pierwszego antybiotyku z grupy karbapenemów w 1985 r przez wiele lat szczepy pałeczek Enterobacteriaceae wykazywały pełną wrażliwość na tę grupę antybiotyków. Niestety w ostatnich latach odnotowano gwałtowny wzrost oporności na karbapenemy.
CRE carbapenem – resistant Enterobacteriaceae
Wiele szczepów CRE wykazuje oporność również na inne grupy antybiotyków co prowadzi do znacznego ograniczenia możliwości terapeutycznych. W takich przypadkach antybiotykiem II rzutu pozostaje tygecyklina należąca do grupy glicycyklin. Ta pochodna minocykliny wykazuje znaczną aktywność przeciwko wielu trudno poddającym się leczeniu mikroorganizmom takim jak: MRSA, VRE Acinetobacter sp. i Enerobacteriaceae w tym CRE.
- tygecyklina wskazana jest w leczeniu:
- powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich
-
powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych
- nie zaleca się stosowania tygecykliny w monoterapii
- tygecyklinę najczęściej stosujemy w skojarzeniu z kolistyną lub aminoglikozydami – gentamycyną , (połączenie z amikacyną nie przynosi pożądanych rezultatów terapeutycznych).
Informacje uzyskane na podstawie :
„Diagnostic Microbiology & Infectious Disease” Volume 83 Nr 2
Iwona Kozak-Wnuczek
Anna Krupa